ارائۀ مدل اثر ارتباطات بین‌فردی کارکنان بر کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی در سازمان‌های ورزشی

هدف این پژوهش بررسی اثر ارتباطات بین‌فردی سازمانی بر کیفیت زندگی کاری کارکنان و نقش آن بر تعهد سازمانی سازمان‌های ورزشی است. این پژوهش از نوع تحلیلی و مدل‌یابی است که به روش میدانی انجام گرفت. جامعۀ آماری پژوهش کارکنان ادارۀ کل ورزش و جوانان استان کردستان بود. حجم جامعۀ آماری این پژوهش 250 نفر است. 152 نفر به‌عنوان نمونۀ آماری به‌صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. ابزار اندازه‌گیری پژوهش شامل پرسشنامه‌های اطلاعات فردی، کیفیت زندگی کاری (0/85)، تعهد سازمانی (0/81) و ارتباطات بین‌فردی سازمانی (0/86) بود که روایی و پایایی آنها تأیید شد. روش آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم‌افزار SPSS و LISREL استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که بين ارتباط بين‌فردي سازماني، کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی رابطۀ معنا‌داری وجود دارد. ضمن اینکه مدل پیشنهادی پژوهش از برازش مناسبی برخوردار بود. از آنجا که ارتباطات بين‌فردي بر کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی افراد تأثیرگذار است، مهارت‌های ارتباطی باید مورد توجه ویژۀ مدیران قرار گیرد.